due to popular demand (na inimbento ko lang sa isip ko)

eto yung entirety ng tula na pinagkunan ko ng excerpt dun sa last blog ko.

kaytagal
natapos ang isandaang libong taon
at lumipas na ang bukas,
inasahan kong mahawakan kahit
man lamang ang ilang saglit o sandali
o ang isang dakot na lualhati ng alaala na
minsa’y naglakad tayo sa putik, naglublob
gumulong, sumisid sa ngala-ngala ng bahid
subalit nanatili
at nananatiling matigas sa
malambot nating balikat at
bakli-bakling panaginip.


pinangarap ko rin noong mangarap
ng paglipad sa ilalim mo habang ika’y
marahang umiindayog.
at ang mga katawang nagsasalimbaya’y
di alam, di pansin ang
mapagkunwaring dalisay sa mga
ngipin ng mapanghusga.
pinangarap ko ang lumipad habang
nadarama ko ang dila mo sa
aking talampakan.
doo’y marahang dumadaloy
ang mga tula, dula, kwento at
oyayi ng ating pag-iisa
na nabubuo sa bawat panahon ng
iyong pangungusap.

natapos ang isandaanlibong taon
at lumipas na ang bukas
subalit patuloy ko pa ring dinadala
ang bawat piraso ng iyong pakpak
na tanging naiwan sa iyong pagbagsak.


ika’y higit pa kaysa dalawanlibong anghel
para sa akin at dalawanlibo kong
sariling mananatiling iyo.
ang bawat paglipad mo’y daig pa
ang langit.
ang ligaya mo ang aking tanikala
kaya mali man ay maghihintay ako
kung saka-sakaling hilahin ka muli
ng tanikala pabalik
at ang isandaang tao’y lilipas
at ang bawat sandali nito’y laging
mananatili.



*yun, kung naghanap man kayo ng higit pa jan, senxa na yan lang muna kaya kong i-deliver e. at muli, mag-iintay ako ng mga komento o pagkatay sa tulang ito. wag lang sana akong tanungin sa mga detalye ng pinagmulan ng tulang ito, dahil di ko na yun kayang sagutin, ibina0n ko na lahat.